Als het om gezondheid gaat zitten veel mensen meteen op de stoel tegenover de huisarts bij kleine ongemakken van hun lijf. Stel je vermoed dat je suikerziekte hebt en je hebt na de befaamde bloedonderzoeken in het lab een gesprek met je huisarts. Huisarts werkt een vragenlijstje af m.b.t tot je leefstijl en combineert dit met de wetenschap van de bloedprikkers van het lab en plakt vervolgens een etiketje op je probleem. Meneer/mevrouw gefeliciteerd. U hebt ouderdomsdiabetes. U hebt het schijnbaar toch voor elkaar gekregen om na jaren lang te pas en te onpas de nodige zoete lekkernijen te verorberen, uw lichaam flink te frusteren. Sterker nog, het heeft een hekel aan u gekregen. Waarom? Het wil die suiker juist helemaal niet hebben. Het kan het niet meer aan om telkens maar weer al die suikers die u eet naar spieren te willen brengen waar ze de deur voor hun neus dichtgooien omdat u het ook nog in uw hoofd haalt om de luie donder uit te hangen het grootste deel van uw leven.
Maar weet u wat het mooie is? U hebt altijd een keuze. Kijk, ik kan u een pilletje geven wat alle klachten die aan de oppervlakte zichtbaar zijn zullen doen verdwijnen. U zult ze niet meer zien. Geloof me. Bij bijna alle testen is er niets meer van te zien. Maar er is een maar... U zult wel steeds meer tevreden moeten stellen met het feit dat er steeds meer kleinere ongemakken bijkomen. Maar goed, u ziet de klachten waarvoor u in eerste instantie kwam niet meer toch?
Dat het onder het oppervlak nog steeds rumoerig is met andere klachten doet dan niet ter zake. Wanneer deze klachten dan aan de oppervlakte komen zoals slecht zien, hoofdpijnen, spierpijnen etc, dan neemt komt u gewoon weer terug om een ander pilletje te halen. Maar dokter, ik had toch een keuze? Zeg me alstublieft wat die keuze is... Inderdaad. U hebt een keuze, alleen weet ik niet of u die wel wilt horen. Het vraagt namelijk nogal wat van uw aannames t.o.v. echte gezondheid en ik weet niet of u daar klaar wel voor bent.
Hoe bedoelt u dokter? Natuurlijk ben ik er klaar voor. Zeg me wat ik moet doen om gezonder te worden zodat ik die klachten die u net noemde niet zal ervaren. Zeg het... Goed. Begin allereerst te aanvaarden dat je lichaam het niet meer trekt met de manier zoals je nu leeft. Zie in dat je afhankelijk bent van de kwaliteit van je organen en dat hun functioneren het vershil kan betekenen tussen lusteloosheid en energiek. Tussen depresssief en optimistisch, maar, ook tussen leven en dood.
Zodra u daarna inziet dat alles wat u in uw mond stopt niet zo niet zo vanzelfsprekend is als uw wetenschap dat het er onder ooit wel weer uit zal komen, maar dat alle tussenstations tussen mond en kont - die slechte of goede voeding verwerken - nu juist bepalen met hoeveel energie u vervolgens denkt en beweegt. Door suikerhoudende en bewerkte voeding weg te kauwen, dan wel te drinken zegt u eigenlijk tegen u lichaam: "Bekijk maar wat je ermee doet. Ik wil het verder niet weten. Ik heb mijn honger/dorst weer gestild."
Is het echt zo dokter? Het klinkt wel logisch zoals u het zegt. Natuurlijk meneer/mevrouw, U gooit toch ook geen suiker in de brandstoftank van uw auto als u een eind wilt gaan rijden? U lichaam is niet anders hoor. Het weet echt wel wat het wil hebben. Qua voedingsgeschiedenis eten we nog niet zo heel lang bewerkte voeding. Ga maar eens 100 jaar terug. Toen was het gemiddelde supermarktassoriment toch echt wel even anders. Als we het bestaan van de mens zouden moeten samenvatten in een boek van 1000 pagina's zouden alle dikmakende voedingsadviezen (die nota bene van gezondheidsinstanties komen) van de afgelopen 50 jaar slechts één pagina vormen van de 1000. In deze 50 jaar zijn we als mens steeds dikker en zieker geworden. Daarvoor kwam overgewicht en ziekten niet in deze mate voor als nu het geval is.
Maar dat is eigenlijk goed nieuws dokter. Wat u dus zegt is dat ik door weer anders te eten, ik mijn organen een groot plezier doe zodat ze weer voor me werken in plaats van tegen me? Inderdaad meneer/mevrouw, zo is het. Niets meer en niets minder. Mag ik u dan bedanken dokter? Ik heb mijn keuze al gemaakt. Voor mijn geen pillen. Ik ga aan de slag. Geen dank meneer/mevrouw. Bedankt u Jelle de Vries maar. Van hem heb ik het boek "Eerst gezond, dan Slank gelezen wat me echt de ogen heeft geopend.
Ziet u, doorgaans zijn wij doktoren niet zo meegaand en eerder eigenwijs. Maar, zo af en toe wil ik mijn kop nog wel eens uit het zand halen en de onderzoeken die deze theoriën staven erop naslaan. En dan moet ik inderdaad tot de conclusie komen dat ik er als dokter niet veel mee kan in mijn praktijk. Ziet u, bij mij moet de schoorsteen ook roken en als iedereen de adviezen van die De Vries gaat opvolgen verkoop ik minder medicijnen.
Als doktoren hebben we namelijk geleerd - tijdens onze 8-10 jarige studies - om te vertrouwen op medicijnen en daar zijn we dan ook specialisten in als het gaat om het wegnemen van de eerste symptomen van protesterende organen en hormonen. Maar als het gaat om leefstijlveranderingen op het gebied van voeding, beweging en rust om uw geval uw diabetes of overgewicht uit te bannen en om minder vaak bij mij op bezoek te komen, dan weet u nu waar u moet zijn.
P.S Zegt u dit niet tegen mijn collega's. Ze zouden me wel eens voor gek kunnen verklaren en me een pilletje willen voorschrijven.
