Mag ik u voorstellen aan Kees...
Er zijn naar mijn mening teveel onzindiëten en er wordt vaak veel te moeilijk gedaan over het woordje lichaamsbeweging, dat er al snel verwarring ontstaat bij de mensen die dolgraag willen afslanken, maar belangrijker nog, die hun lifestyle anders willen indelen om er op lange termijn de vruchten van te kunnen plukken. Ik zie het dan ook als mijn missie om mensen in te laten zien dat sporten niet alleen voor de korte termijn is, of voor een maatje minder, maar in de eerste plaats bedoeld is om je fitter, strakker, sterker en dus gezonder te maken. En als dat eenmaal beseft wordt, is er geen weg meer terug. Dan sport je voor de rest van je leven. Net zoals je voor de rest van je leven je tanden zult poetsen, als je ze wilt behouden tenminste…
Ik wil jullie voorstellen aan Kees, die z’n hele leven niet of nauwelijks heeft gesport. Kees vond het tot voor kort heel normaal dat hij weinig beweging kreeg. Het naar zijn auto lopen, was bij wijze van spreken al voldoende om de nodige zweetdruppels op z’n voorhoofd te laten verschijnen. Maar daar geeft hij allang niets meer om. Het hoort bij hem. Altijd al gehad. Zolang hij zich kan herinneren. Ook was Kees nooit goed in sport. Vaak was hij te langzaam, of was hij alweer snel moe. Doorgaan was er dan niet meer bij. Ook op school werd hij vaak als laatste gekozen bij een spelletje op het schoolplein, of bij de gymles. Vroeger deed het hem veel als hij weer eens gepest werd. Maar dan was daar altijd weer zijn moeder, die hem dan weer trooste met wat limonade en snoep. Zo heeft Kees eten altijd beschouwd.
Vaak gaf het hem troost wanneer hij in zijn tienertijd moeite had om mee te komen, en tegenwoordig tijdens periodes van stress op het werk. Recent heeft Kees echter steeds meer last van zijn stijgend overgewicht. Was hij als kind altijd al te zwaar, door de jaren heen is dat alleen maar erger geworden. Naast gewrichtsklachten, zoals artrose, heeft Kees een hele waslijst van klachten ontwikkeld die hij bijna voor lief heeft genomen. Zo was daar bijna elke dag die hoofdpijn die vaak ontstond door de drukte op het werk, dacht Kees. Ook kreeg hij steeds meer last van zijn maag. Aangespoord door collega’s probeerde Kees wel eens een dieet, maar alhoewel dit vaak wel even hielp, zo verloor hij eens 4 kilo in 1 week, viel hij als snel terug in zijn oude patroon.
Je kunt wel raden dat die 4 kilo weer snel weer terug kwam plus rente. Twee weken geleden was Kees weer eens zonder ontbijt de deur uitgegaan en sprong snel in zijn auto om snel op zijn werk te kunnen zijn. Later zou hij wel een kop koffie met gevulde koek scoren. Zo deed hij dat wel vaker wanneer hij weer eens haast had. Deze ochtend zou de koffie met gevulde koek lang op zich laten wachten. Tijdens de autorit had Kees zich wel even duizelig gevoeld, en ook had hij af en toe een steek in z’n borst. Het laatste wat Kees zich herinnerde, was dat hij de auto langs de weg zette en wegzakte. Toen Kees weer wakker werd, lag hij in het ziekenhuis op de intensive care. De dokter stond bij zijn bed en legde uit wat er was gebeurd. Hij had onderweg een hartstilstand gehad en had geluk gehad dat er mensen in de buurt waren die hem hadden gereanimeerd.
Gelukkig bleek het een licht infarct te zijn, en zou hij er niets aan overhouden. Kees was zich rot geschrokken en was vastbesloten dat dit nooit meer voor zou komen, zolang hij er zelf iets aan kon doen. De diëtiste die dezelfde dag nog langs kwam, vertelde Kees dat hij zijn voedingspatroon flink moest aanpassen. Zijn cholesterol was veel te hoog en ook zijn bloeddruk verdiende zeker niet de schoonheidsprijs. Hij kreeg het advies om meer lichaamsbeweging op te zoeken dan hij tot nu toe had gedaan. Met medicijnen voor zijn cholesterol en zijn bloeddruk was er geen gevaar en dus kreeg Kees goedkeuring van de specialist, die zelf actief was in het grote sportcentrum midden in de stad.
De opdracht van de specialist was simpel. Kees moest flink wat kilootjes inleveren, wilde hij een herhaling voorkomen. Een betere motivatie was niet denkbaar. Na een heldere en gerichte intake kon Kees aan de slag. De steeds zwaardere trainingen, gecombineerd met bewuster eten, resulteerde in een verlies van 35 kilo binnen 8 maanden tijd. Niet met behulp van pillen of afslankshake’s en zeker niet met de te caloriebeperkte diëten zoals de Sonja Bakker boeken ons nu voorschrijven. Nee, dit was mogelijk geworden door hard werken in de sportschool en door het voedingspatroon hier vervolgens op af te stemmen. Niets meer en niets minder. Kees had inmiddels geleerd dat hoe mooier de beloftes zijn omtrent het verliezen van lichaamsbedreigend vet, hoe harder je er van weg moet lopen.
Mensen zoals Kees zijn er vele in de evenzoveel fitnesscentra die ons land rijk is. De reden om te sporten kunnen er vele zijn. Toch zullen 8 van de 10 mensen hun motivatie uit ijdelheid geboren zien. IJdelheid kan een motivatie zijn, alleen moet je je afvragen of je niet eens wat minder naar de buitenkant en wat meer naar de binnenkant van je lichaam zou moeten kijken. In mijn visie train je naast de spieren die meteen zichtbaar zijn, allereerst die fantastische kleine spier zo groot als je vuist. Juist, je hart! We zouden er toch niet aan moeten denken dat deze belangrijkste spier door slecht onderhoud ermee zou stoppen! Naast het hart worden vooral de longen flink getraind, mits er natuurlijk op de juiste intensiteit wordt getraind. De bloedsomloop wordt enorm gestimuleerd, opgehoopte afvalstoffen worden gemakkelijker afgevoerd, en diverse hormonen worden vrijgemaakt om je lichaam te laten doen wat het aan het doen is. Dat je je daardoor beter voelt, vooral na het sporten is mooi meegenomen.
Veel mensen zullen dit ook herkennen. En als dit er voor zorgt dat je je beter voelt en je weer motiveert om terug te gaan naar het fitnesscentrum, dan heb je de kern van het doel van lichaamsbeweging te pakken. Dat je door die inspanningen je lichaam ook nog eens ziet veranderen, mits je intensief genoeg traint, is meer een gevolg van ook beseffen dat het niet bij dat ene uurtje sporten per week blijft. Daar zijn net als bij Kees zeker 3 bezoeken aan het sportcentrum voor nodig of andere sportieve uitingen in dezelfde frequentie. Realiseer je ook dat er in een gebakje 300 calorieën zitten waar je je minimaal een halfuurtje voor in het zweet moet werken. Met de nodige aanpassingen en de juiste coaching zal dit er voor zorgen dat je in betrekkelijk korte tijd je lichaam al ziet veranderen. Zo eenvoudig is het. Niets meer en niets minder.
Er zijn naar mijn mening teveel onzindiëten en er wordt vaak veel te moeilijk gedaan over het woordje lichaamsbeweging, dat er al snel verwarring ontstaat bij de mensen die dolgraag willen afslanken, maar belangrijker nog, die hun lifestyle anders willen indelen om er op lange termijn de vruchten van te kunnen plukken. Ik zie het dan ook als mijn missie om mensen in te laten zien dat sporten niet alleen voor de korte termijn is, of voor een maatje minder, maar in de eerste plaats bedoeld is om je fitter, strakker, sterker en dus gezonder te maken. En als dat eenmaal beseft wordt, is er geen weg meer terug. Dan sport je voor de rest van je leven. Net zoals je voor de rest van je leven je tanden zult poetsen, als je ze wilt behouden tenminste…
Ik wil jullie voorstellen aan Kees, die z’n hele leven niet of nauwelijks heeft gesport. Kees vond het tot voor kort heel normaal dat hij weinig beweging kreeg. Het naar zijn auto lopen, was bij wijze van spreken al voldoende om de nodige zweetdruppels op z’n voorhoofd te laten verschijnen. Maar daar geeft hij allang niets meer om. Het hoort bij hem. Altijd al gehad. Zolang hij zich kan herinneren. Ook was Kees nooit goed in sport. Vaak was hij te langzaam, of was hij alweer snel moe. Doorgaan was er dan niet meer bij. Ook op school werd hij vaak als laatste gekozen bij een spelletje op het schoolplein, of bij de gymles. Vroeger deed het hem veel als hij weer eens gepest werd. Maar dan was daar altijd weer zijn moeder, die hem dan weer trooste met wat limonade en snoep. Zo heeft Kees eten altijd beschouwd.
Vaak gaf het hem troost wanneer hij in zijn tienertijd moeite had om mee te komen, en tegenwoordig tijdens periodes van stress op het werk. Recent heeft Kees echter steeds meer last van zijn stijgend overgewicht. Was hij als kind altijd al te zwaar, door de jaren heen is dat alleen maar erger geworden. Naast gewrichtsklachten, zoals artrose, heeft Kees een hele waslijst van klachten ontwikkeld die hij bijna voor lief heeft genomen. Zo was daar bijna elke dag die hoofdpijn die vaak ontstond door de drukte op het werk, dacht Kees. Ook kreeg hij steeds meer last van zijn maag. Aangespoord door collega’s probeerde Kees wel eens een dieet, maar alhoewel dit vaak wel even hielp, zo verloor hij eens 4 kilo in 1 week, viel hij als snel terug in zijn oude patroon.
Je kunt wel raden dat die 4 kilo weer snel weer terug kwam plus rente. Twee weken geleden was Kees weer eens zonder ontbijt de deur uitgegaan en sprong snel in zijn auto om snel op zijn werk te kunnen zijn. Later zou hij wel een kop koffie met gevulde koek scoren. Zo deed hij dat wel vaker wanneer hij weer eens haast had. Deze ochtend zou de koffie met gevulde koek lang op zich laten wachten. Tijdens de autorit had Kees zich wel even duizelig gevoeld, en ook had hij af en toe een steek in z’n borst. Het laatste wat Kees zich herinnerde, was dat hij de auto langs de weg zette en wegzakte. Toen Kees weer wakker werd, lag hij in het ziekenhuis op de intensive care. De dokter stond bij zijn bed en legde uit wat er was gebeurd. Hij had onderweg een hartstilstand gehad en had geluk gehad dat er mensen in de buurt waren die hem hadden gereanimeerd.
Gelukkig bleek het een licht infarct te zijn, en zou hij er niets aan overhouden. Kees was zich rot geschrokken en was vastbesloten dat dit nooit meer voor zou komen, zolang hij er zelf iets aan kon doen. De diëtiste die dezelfde dag nog langs kwam, vertelde Kees dat hij zijn voedingspatroon flink moest aanpassen. Zijn cholesterol was veel te hoog en ook zijn bloeddruk verdiende zeker niet de schoonheidsprijs. Hij kreeg het advies om meer lichaamsbeweging op te zoeken dan hij tot nu toe had gedaan. Met medicijnen voor zijn cholesterol en zijn bloeddruk was er geen gevaar en dus kreeg Kees goedkeuring van de specialist, die zelf actief was in het grote sportcentrum midden in de stad.
De opdracht van de specialist was simpel. Kees moest flink wat kilootjes inleveren, wilde hij een herhaling voorkomen. Een betere motivatie was niet denkbaar. Na een heldere en gerichte intake kon Kees aan de slag. De steeds zwaardere trainingen, gecombineerd met bewuster eten, resulteerde in een verlies van 35 kilo binnen 8 maanden tijd. Niet met behulp van pillen of afslankshake’s en zeker niet met de te caloriebeperkte diëten zoals de Sonja Bakker boeken ons nu voorschrijven. Nee, dit was mogelijk geworden door hard werken in de sportschool en door het voedingspatroon hier vervolgens op af te stemmen. Niets meer en niets minder. Kees had inmiddels geleerd dat hoe mooier de beloftes zijn omtrent het verliezen van lichaamsbedreigend vet, hoe harder je er van weg moet lopen.
Mensen zoals Kees zijn er vele in de evenzoveel fitnesscentra die ons land rijk is. De reden om te sporten kunnen er vele zijn. Toch zullen 8 van de 10 mensen hun motivatie uit ijdelheid geboren zien. IJdelheid kan een motivatie zijn, alleen moet je je afvragen of je niet eens wat minder naar de buitenkant en wat meer naar de binnenkant van je lichaam zou moeten kijken. In mijn visie train je naast de spieren die meteen zichtbaar zijn, allereerst die fantastische kleine spier zo groot als je vuist. Juist, je hart! We zouden er toch niet aan moeten denken dat deze belangrijkste spier door slecht onderhoud ermee zou stoppen! Naast het hart worden vooral de longen flink getraind, mits er natuurlijk op de juiste intensiteit wordt getraind. De bloedsomloop wordt enorm gestimuleerd, opgehoopte afvalstoffen worden gemakkelijker afgevoerd, en diverse hormonen worden vrijgemaakt om je lichaam te laten doen wat het aan het doen is. Dat je je daardoor beter voelt, vooral na het sporten is mooi meegenomen.
Veel mensen zullen dit ook herkennen. En als dit er voor zorgt dat je je beter voelt en je weer motiveert om terug te gaan naar het fitnesscentrum, dan heb je de kern van het doel van lichaamsbeweging te pakken. Dat je door die inspanningen je lichaam ook nog eens ziet veranderen, mits je intensief genoeg traint, is meer een gevolg van ook beseffen dat het niet bij dat ene uurtje sporten per week blijft. Daar zijn net als bij Kees zeker 3 bezoeken aan het sportcentrum voor nodig of andere sportieve uitingen in dezelfde frequentie. Realiseer je ook dat er in een gebakje 300 calorieën zitten waar je je minimaal een halfuurtje voor in het zweet moet werken. Met de nodige aanpassingen en de juiste coaching zal dit er voor zorgen dat je in betrekkelijk korte tijd je lichaam al ziet veranderen. Zo eenvoudig is het. Niets meer en niets minder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten